hayat hikayemi

Bütün masal dünyam o dakika yıkıldı.
bütün masal kahramanlarım oldu.
Çok sonra anladım ki Masal karamanlarim da hayata benim gibi çoktan atılmışlardı.
Kizmizi başlıklı kız, hasta babanesi için, kurtların arasında değnekçilik yapıyor du eminönünde gotune koyim.
kül kedisi, evlere gündelikçi gidiyor, onun bunun arkasını temizliyor du. Zaten o zaman kaybetti,
o bayram kendine aldığı ayakkabıları.
Ayakkabıları bulan apacide, en son eskici ile, 1 bidon, 2 bidon, pazarlığına tutuşmuştu bile.
Bütün bunlar olurken, külkedisinin, üvey annesi ve kız kardeşleri,bir randevu evi açmanın peşine düşmüşlerdi bile.
Kolay parayı çok seviyor du annesi. Ne de olsa, Ne kadar para o kadar Kapitalismdi amk. Özal sağolsun...
Pamuk prensesin, annne ocağından, yedi tane cücenin evine kaçıp, ama gel zaman git zaman, Annesine "Ben Zehirli elmaya razıyım, toplasan bir Adam etmez,bu 7 tane andaval bin,ne olur gel beni kurtar" diye mektup yazdığını öğrendiğim gündü o gün..
Keloğlan farksız mi ya la. Oda benim gibin babasız kalmış. ama tek derdi , saçına protez taktırmak, taktırmak muallaknin.
Bu hayali içinde, sokaklar da "Kent var Malboro var, Kent var Malboro var" diye kaçak sigara satıyordu. pekekent..
Çoktan unutmuş tu padişahın kızını. Zaten sınıf ayrımını savunan Padişah da, istanbul sosyetesinden, biriyle evlendirecek ti onu. bunuda yaşayıp görecektim.
Rapunzelin, "böyle bir hayat istemiyorum, gerçekler canımı acıtıyor, yaşamak istemiyorum" diye, bir çok kez intihar planı yaptığı zaman di o zaman. Çok sonra öğrendim bunu.
Ve hiç bir Kralın yanlizliktan bu kadar çıplak kalmadığı, Masal ve gerçek arasında kalmış, bir istanbul akşamı idi. işte gerçek böyleydi. benim hayal dünyamın masal kahramanları böyle yapıyordu.

doğum gunumdu ve babam artık yoktu. Hayatımda aldığım en garip doğum günü hediyesiydi
birde yengemin aldığı okul çantası. Topu topu iki hediye aldım o gün...
Tamammen paradox içinde iki hediye,

Ölü bir baba, tum bitisler icin
ve yeni baslangiclar için bir çanta.