en utandığımız anları yazalım beyler

amk bana bakkal emanet ettiler. ilkokul 1. sınıftayım. biri geldi kibrit sordu. oh kolay yerden bu hemen arkamdaki sigara rafının altından aldım, koydum tezgaha. kaç lira diye sordu kadın. 2500 lira dedim. olur mu öyle şey falan dedi söylene söylene gitti kadın. meğerse 250 lira imiş. ne bileyim ben. bu bir şey değil asıl bomba altta:

yine dükkan bana emanet. benim çişim geldi ama öyle böyle değil. yerimde duramıyorum. ya yapacam ya çatlayacam. neyse geçtim tezgahın arkasına, büyük buz dolabı vardı hayvan gibi, onun arkasına kendimi tuta tuta koyverdim gitti. utancımdan ölecem sonra babam geldi ben böyle rezil olduğumu bilmiyorum. ama asıl bundan sonra: ulan gerizekalı bari çükünü çıkarıp da işeseydin, dedi. evet ben bunu akıl edememiştim. o vaziyette eve kadar yürüdüm. evdekilere de düştüm dedim. tabi inanmadılar ama allah tan çok da üstelemediler.