öyle tutulmuştum ki

dop dolu 2 yıl geçirdim zamanında nefsime hakim olamayıp bir halt yedim, bütün ilişkimin içine sıçtım dünyalar güzeli sevgilimi kaybettim. yediğim haltı öğrendiği gün kaybetmişim aslında, o zamandan beri toparlamaya çalışmışız bir şeyleri, içimize attığımız şeyler olmuş, birikmişiz. son bir aydır içimizde ne varsa döktük ortaya. o düzeltmek için elinden geleni yaptı ama ben laf yapamadığım düşüncesiz olduğum için yapamadım ne kadar istesem de yapamadım. ikimizinde hali kalmadı ve bitti. hiç bir şey düşünemiyorum lan şu an napıcam bende olan eşyaları, resimleri, saçının teli, bizi yazdığı defter, aldığı hediyeler, parfümü bunlar sadece ellerimle tutabildiğim şeyler, içimdekileri napacağım ben ? hiç geçmeyecekmiş gibi, ilerde evlensem bile düğünümde bile onu düşünecekmişim gibi hissediyorum. o parfümün kapağını açıp koklayamıyorum korkudan, o koku burnumdan içeri girdiğinde bütün anılarım canlanıyor çünkü, sarsılıyorum resmen başım dönüyor kendime gelemiyorum bir süre. zamanın üstesinden gelemeyeceği bir şey yok derler ama, birlikte geçirdiğimiz anlar o kadar yoğundu ki aralarından zaman akamayacak gibi. anlatabiliyor muyum bilmiyorum.