belki de en kötü gün bugün beşiktaşlı

diren, her ne olursa olsun diren.

her zaman demedik mi biz sevinmek için sevmedik biz seni diye?

hepimiz yalnız kaldığımızda her seferinde haykırmadıkmı yumruklarımızı sıkarak : beşiktaşım sen çok yaşa canım feda olsun sana diye.

yolda beşiktaş formalı birisi gördüğümüzde çocuk veya büyük tebessüm etmedikmi selam vermedik mi, aslında hepimiz birer yabancı insanız, ama beşiktaşlılık budur her kesimden insanı biraraya getirebilmektir, beşiktaş halkın takımıdır ve öyle kalacaktır.

ne günler anlattık biz bu günlerde mi düşeceğiz, asla!

ne yıldırım demirörenler geldi, gelecek.

ne komplolar oldu, olacak.

hiçbir şey yıkamaz bizi, yıkmamalı çünkü biz büyük beşiktaş taraftarıyız. hani şu

evde olsun tribünde olsun nerede olursa olsun maçı izlerken yüreğin sahada olması, her ortamda kapalıyı yaşamak.en ufak bir bestede tüylerin diken diken olması beşiktaş ismi duyulduğunda dilegelen heyecan...

beşiktaş bizim ellerimizde artık bu kötü günden onu biz kurtaracağız evet biz başarıya endeksli değiliz ama " yavru kartallarımız" öyle ufak bir çocuğa anlatamazsın başarısızlığı,

ki benim de başıma geldi " xxx abi biz hiç yenemiyoruz ya ben artık takım tutmuyorum"

belki biz anlayabiliriz beşiktaşımızın başarıdan ibaret olmadığını ama o anlayamaz baba hakkıyı , anlayamaz şifoyu , metini, sebayı.

yeni nesil için başarı şart.

ve bu başarı için, takımın düzlüğe çıkması için o büyük adamın ağzından dökülen kelimeler şimdi bizim ağzımızdan dökülmeli ;

" feda "

feda olsun beşiktaşım canım sana.

beşiktaş bizimdir, kimseye yedirmeyiz,
saldırın ulan kartal yuvalarına.