1. 51.
    +1
    sanki bir şey beni olduğum yere kilitlemişti, koşmayı yürümeyi herşeyi bir an için unuttum. malum şeyin bana baktığı noktanın biraz daha ormanın içlerine doğru olan kısmında hafif ışıltıları farkettiğimde daha da tuhaf bir ruh haline bürünmüştüm. bana bakmayı sürdürüyordu, sanki gelmemi onu takip etmemi istiyordu. ama ben öyle yapmayıp son kalan enerjimi de toplayıp evin yoluna doğru seğirttim. kapıyı acıp merdiven kısmının ışıgını yakınca dünyalar benim olmuştu. bir süre orada oturup soluklandım. o zamanlar ıcıklar harekete duyarlı değil, sönersenmez ışığı bir daha yaktım. kendime gelmeyi bekliyor, sonra eve girecektim.
    ···
   tümünü göster