marmariste yaşadığım aşkı

güzelsin dedim ama o kadar inanmayarak söylemiştim ki,ne kadar güzelim peki diyerek dudaklarıma yapıştı. çarşafı hiç ama hiç önemsemeden iki elimle ittim meltemi, benden 1 metre kadar uzaklaşmıştı tekrar gelmek istedi. ellerimle bana yaklaşmasını engelledim. meltem amacın ne dedim."benimle ilgilenmemen beni deli ediyor" dedi."ruh hastası" dedim belli belirsiz evet hastayım dedi ve bu defa avına saldıran bir kaplan gibi dudaklarıma uzandı dudakları sol eli benim ufaklığı ellerken sağ eliyle de belime sarılmıştı. dayanamadım ittirmedim bu de ben de karşılık verdim dudaklarına. hoşuna gitmişti,bi ara dudaklarımı dudaklarından ayırıp "sevgilim var benim" dedim... tekrar yapıştı dudaklarıma,sol elinin telkinlerine cevap veren ufaklık dimdikti artık, dudaklarımdan ayrılıp "umrumda değil" dedi. böyle olmamalıydı bence,ben edaya bunu yapmamalıydım,son bir kez bütün irademi toplayıp ittirdim meltemi "gibtir git lan burdan" dedim. hiç bir şey demedi. arkasını döndü, göğüslerini açığa çıkaran elbisesini düzeltip, kapının sürgüsünü beni şaşırtacak kadar hızla açıp, çıkıp gitti. kapının çarpma sesi bütün otelde yankılandı, yüzüm kapıya dönük ayakta duruyordum...