bir holiganın hayatı

herkes ayrı bir şekilde semte döndü o gün, ama kafamı kemiriyor acaba ölmüş müdür lan?! sorusu.. mehmeti de iki gün sonra gördüm, umrunda değil şerefsizin. lan adam öldürmüşsün olabilirsin ne bu rahatık diyorum. bu da olur be kardeş, bu da olur diyor. zaten okumuyordu benle yaşıt olmasına rağmen, serseri olacağı belliydi. neyse olayın üstünden 2 gün geçti, siren sesleri geliyor etraftan. hayırdır diye dışarı bakayım dedim, 2 tane ekip otosu almaya geldi beni. in aşağı, zorluk çıkartma dediler. annemi öptüm, korkma geleceğim dedim ve indim. aldılar beni ters kelepçe yaptılar, otoya koydular. o an içimdeki çaresizlik duygusu çok kötüydü, hiç bir şey yapamayacağımı biliyordum, dava açılsa avukat tutamazdık, içeri girsem de anneciğim aç kalırdı. geldik gayrettepe emniyet müdürlüğüne, telefonumu falan kapattırdılar, bütün özel eşyalarımı aldılar. amirin kapısının önünde bekliyoruz. sonra aldılar içeri;

oğlum, geçen karşı tarafta bir kavgaya karışmışsın, biri bıçaklanmış? bilmiyorum amirim falan dedim ama yemedi tabiki..

evet amirim, ben de kavgadaydım, ama yemin ederim bıçaklayan ben değildim.
kim lan o zaman yavşak, uğraştırmasana bizi.

çocuğun ismini vermedim orda, arkadaş satmak benim hayatta yapmayı isteyeceğim en son şeydi. son olarak çocuğun yaşayıp yaşamadığını sordum, yaşıyormuş. bir nebze de olsa içim rahatladı orada. tabiki de hemen dışarı salmadılar beni, nezarete attılar, beni otoya alan amirlerden biri geldi 1-2 saat sonra. bugünki kum torbası bendim anlaşılan.

bi bitmediniz lan, kodumun serserileri! çaaat, orda bi koydu bana ayağa kalkamadım. bayağı bir dövdü beni, sonra çıktı gitti. yapacak bir şey kalmıyordu, uyudum ben de havada kararmıştı zaten..