sol re la mi

canım incim, canım demeyi özlemişim. bunu bir şahsa ayıran aklımı seveyim.
ona diyemiyorum, seslendiğimde duymuyor. duyamıyor. benim metafizik tozlar serpip hemen ardından varoluş sıkıntısı çektiğim ve eğer işe yarayacaksa kasayı yan çevirip anlamaya anlatmaya çözüm bulmaya çalıştığım bu dert özünde o kadar basit ki...

hep nazım geliyor aklıma:

><

ben iceri düstügümden beri güneşin etrafında on kere döndü dünya.
ona sorarsanız : "lafı bile edilmez, mikroskobik bir zaman."
bana sorarsanız : "on senesi ömrümün."
bir kur$un kalemim vardı ben içeri düştügüm sene.
bir haftada yaza yaza tükeniverdi.
ona sorarsanız: "bütün bir hayat."
bana sorarsanız : "adam sen de, bir iki hafta."
...

><

piraye sabrı versin her maşukun ruhuna...