bu başlıkta ölümden döndüğümüz anları

geçenlerde izmir'den manisa'ya dönücem, bornova kavşak'ta yürüyorum işte manisa seyahat'e bineyim diye. bir baktım arkadaş denk geldi amk ışıklarda. haydi dedik otostop çekelim o zaman. neyse geçtik beyler otostop çekeceğimiz yere, bornova'yı bilen bilir bu opet benzin istasyonuna gelmeden önceki zeytin fabrikasının ordaki direklerden çekiyoruz otostop.
geçer geçmez amk ışıklardan tır kalktı bir tane, arkadaşa dedim "panpa ben prensip olarak binmiyorum tırlara, çok gibko muhabbetleri oluyor, dıbına koduklarım, sanki her gün am üstünde züt gibiyorlarmış gibi anlatıyorlar" falan paso sallıyorum ben tırcılara. neyse amk arkadaş indirdi elini, tır da duracakken bastı gitti.
bir 15 dakika falan bekledik, hızla bir tane doblo geliyor, geçti bizi ama son anda fark etti herhalde, durdu hemen amk. neyse biz koş hemen bin, emniyet kemeri tak falan. arkadaş alışkın değil, doblo'nun arka kapıyı kapatamadı falan.
hallettik, çıktık artık yola, paso böyle solluyor amk herkesi bizim eleman, istanbul'a gidecekmiş işte, çok da hızlı gidemiyor gerçi doblo diye. geçtik yolu, yarıladık, bilen bilir işte bu sabuncubeli virajlarını geçtik, yardırıyoruz aynı hızla. amk birinci dönüş, ikinci dönüş falan derken, tak karşı şeritten el hareketleri, "yavaşlayın" anlamında. amk bir döndük, önde bir tane tır yolu kaplamış, diğeri karşı şeride uçmuş beyler, yine bilen bilir bu süreyya parkına gelmeden hız gösteren tabelanın orada oldu kaza.
beyler bu karşı şeride uçan tır amk bizim arkadaşa binmeyelim dediğim tırdı lan. pamuk ipliğine bağlı hayatımız. amk bize duran adam da durmasa, ya da arkadaş kapıyı kapatırken zorlanmasa tam kaza anında orada olabilirdik lan. ibretlikti amk.