bu başlıkta ölümden döndüğümüz anları

parklarda bi parkur var, iple kendinizi yukarı çekiyosunuz. o ipin de takılı olduğu bi demir var çubuk gibi. 8. sınıfa gidiyodum sanırım arkadaşla sahile gitmiştik, canımız sıkıldı yürü yürü, park gördük koştuk hemen. o bahsettiğim yerdeki ipi koparmışlar, ama demiri olduğu gibi duruyor. biz de oradan cıkıp kaydıraktan kayıyoruz falan. demiri gördüm, arkadaşıma dikkat et dedim. çıktım, kaydıraktan kaydım. hızlı bi şekilde yukarı çıkiyim derken kafamda bi ağırlık, gözümde bi karıncalanma. en önden en arkaya, hatta arkadan aşağıya nasıl becerebildiysem 16 dikişlik yardım kafayı. elimi attım kafama elim bileklerime kadar kıpkırmızı beyaz bi yer yok, şarıl şarıl kan akıyo kafadan. o an dedim heralde yetişmem hastaneye kan kaybından giderim sahildeyiz zaten yapıcak bi şey de yok. taksiye atladık hemen -hemen dediğim bazı muallakler durmadı kanı görünce- hastaneye gittik, ameliyata aldılar, iz de kalmadı kafada neyse ki. en çok yaklaştığım odur heralde.