kapıyı sertçe kapatmamıştım... daha sert vur,bir daha açılmayacak o kapı dediği geldi aklıma. vurmadım.yavaşça çektim üzerine... dışarıya çıktığımda hiçbir şey hissetmiyordum.ne bir acı ne bir üzgünlük. hiçbir şey yoktu. hissizleşmiştim resmen... oldu mu size daha önce? hiçbir şey hissedememek... bundan sonraki hayatıma onsuz devam edeceğim kesinleşmişti. artık ikilemler yoktu. bundan sonrası hep acı diye düşünüyordum. ondan nefret etmek,onu aklımdan çıkarmak gibi niyetlerim yoktu.ben yine mirayı sevmeye devam ederim dedim... o benim her şeyim! o benden vazgeçti diye bende ondan vazgeçecek değilim ya... yine severim.o olmasa da olur.ben yine mirayı özlerim. yine severim...

dayanamadım... olduğum yere çöktüm. ağlıyordum.nasıl dayanır insan o laflara? karşında bu hayatta en çok sevdiğin insan o cümleleri kursa sana ne yapardın? kendini kandırma merve... güçsüzsün işte!
gözyaşlarımı tutamıyordum... miray! miray artık hiç olmayacak mı? allahım ne yaparım ben onsuz! ne yaparım...
zordu panpalarım. zordu.sevgiliyi kaybetmek çok zordu.