biraz sakinleştim... sigara başımı döndürmüştü. miray doğruldu.
-banada yak bir tane.
ağlaması kesilmişti. sakinleşmiş görünüyordu.hem ona hem kendime bi sigara yaktım...
+artık konuşalım mı?
-konuşmayalım... merve anlamıyorsun.ben seni istemiyorum. seni artık sevmiyorum.
bu cümleyi kurarken çok ciddiydi... ateş bastı beni. boğazım düğümlendi.ne kadar ağır bir cümle...
+devam et.
diyebildim sadece.
-hayatımda sana yer yok.o kapıyı çarpıp gittin bitti işte. bunu kabullenmen lazım. seni istemiyorum.
+tamam sevmiyorsun. tamam istemiyorsun. anladım.bu kadar kolay yani ha?demek buraya kadarmış.
-evet buraya kadardı. bundan sonrasıda olmayacak merve.
+o kapıyı çarptım ve gözünde bittim öyle mi?bu nefret dolu bakışlarının sebebi bu yani?sen bu değilsin miray... sen bu değilsin.
-evet bittin merve.
ses tonu sertti. kendinden emin konuşuyordu. bense çaresiz bir çocuk gibi karşısında eriyordum. güçlüyü oynamak istesemde beceremiyordum... gözlerim dolu dolu onun cümlelerini hazmetmeye çalışıyordum...