neden tanrıya inanıyorum

tüm dinlerde @5'de küçük örneğini verdiğim "çelişki"ler mevcuttur.

dolayısıyla ayrıklaştıran her şey, bence savaşa/kavgaya/kötülüğe hizmet eder.

öz, aslında çok basittir.

bugün islam'ın kitabı "kuran"da onlarca ayette şu yazar. azcık sayfalarını çevirmiş olan bile bunları bilir:

"biz bu kitabı, ayetleri apaçık, tastamam, mükemmel bir şekilde indirdik"

tam olarak böyle dğeil ama çoğu ayette bu ifade geçer.

ama aradan zaman geçmiş ve müslüman olduğunu iddia eden güruh, kuran'ın "tastamam" "açık-seçik, anlaşılır" olduğunu yazmasına rağmen, ona güvenmemiş ve türlü mezhep alimlerini, türlü ilmihalleri, türlü tarikatları, türlü imam ve mitolojik figürleri, türlü cemaatleri asıl mesajın yanına iliştirmiştir.

hayatı, ve dini, daha da zorlaştırmış, inanacak olanı da dinden soğutmuşlardır.

gazali mesela bence tam bir huur çocuğudur.

kendi obsesif dünyasını, kendi korkaklığını adeta dinleştirmiştir.

kimyayı saadet adlı kitabında bu obsasif durumu apaçık bellidir. şöyle yazar:

"yemiş, badem yerken tek sayılarla yemek iyidir. çünkü tek sayılar, allahın tekliğine gönderme yapar"

bu obsasiflikte olan bir adam, kendi yalnız ve nuru sönmüş "çileci" hayatını "din" zannederse, ve müslüman dünyası bu adamı hala göklere çıkarır "büyük alim" "büyük hoca" olarak görürse, durum da bu olur.

işte bu durum, resme uzaktan bakınca, dünya üzerindeki tüm inançların kavga etmesine neden olan durumdur. basit ve temel olandan uzaklaşıp, serbest alanda da kural/kanun vb. konulunca, olay bitiyor. o din din olmaktan çıkıyor, insanın korkaklığını "dindarlık" yapıyor. merakını/eleştiri kapasitesini öldürüyor. otoriteye itaatı kutsallaştırıyor. sonunda baskılanmış, baskılandığı için de hayatı yaşayamayan bir insan çıkarıyor. bu insan bunları gerçek din zannederse inançtan tamamen kopuyor veya itaat ediyor. yaşamdan hiçbir şey anlamıyor. o insanın oluşturduğu toplum ise bir şey başaramıyor.