anlatırsam biraz rahatlarım

o gece mutlu olduğum kadar başka zaman mutlu olmadım. kıza bunu biraz düşüncem dedim. onu sedatın evine bıraktım ve ben kendi evime geçtim.

sabaha kadar bu işi düşünüyordum. ama işin içinden çıkamıyordum. kız akşama gidecekti. düşünmekten beynimi yemeye başladım.

biraz kafa dağıtmak amacıyla bilgisayarı açtım. msn de otomaik olarak açılıyordu. açılır açılmaz bi mail geldiğini gördüm. mail ayşedendi. sedatın bilgisayarından bana email atmış. yazıyı aynen kopyalıyorum.

asdffasdf. benim yüzünden yanlış bir karar vermeni istemiyorum. hayat bir kere yaşanır. ve sen hatalarınla doğrularınla bu hayatı yaşamaya devam edeceksin. karar vermen için sana beğendiğim bi yazarın alıntısını yapıyorum. akşama otobüsüm var. harem de görüşürüz.

eğer hayatımı yeni baştan yaşayabilseydim
o yaşamda
daha çok hata yapardım.
o kadar mükemmel olmaya çalışmazdım... daha çok dinlenirdim.
bu yaşamda, onca ciddiyetin arasında yapamadığım kadar eğlenirdim.
o kadar temiz kalmazdım.
daha fazla riskler göze alır, daha çok gezer, daha çok günbatımı seyrederdim,
daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim
gitmediğim daha çok yere giderdim.
daha çok dondurma, daha az bezelye yerdim.
daha çok gerçek sorunlarım, daha az sanal sorunlarım olurdu.
ben yaşamın her dakikasını gerçekçi ve kitabına uygun yaşayan insanlardan biriydim.
elbette mutluluk anlarım da oldu.
ama geriye dönüp, baştan başlayabilseydim çok daha fazla iyi anlarım olurdu.
çünkü, eğer bilmiyorsanız, yaşam bundan ibarettir, anlar, yalnızca anlar...
"şimdi"yi sakın kaçırma.
ben, yanında, termometre, bir şişe su ve paraşüt olmaksızın asla bir yere gidemeyen insanlardan biriydim.
eğer hayatımı yeniden yaşayabilseydim, çok daha hafif gezerdim.
eğer hayatımı yeniden yaşayabilseydim, baharın başlamasıyla birlikte ayakkabısız yürümeye başlar, sonbahar bitimine değin çıplak ayakla devam ederdim.
bilinmeyen daha çok yola sapar,
güneşin doğuşunu daha çok seyreder,
daha çok çocukla oynardım
yalnızca bu yaşamda bir şansım daha olsaydı.
gel gör ki, işte 85 yaşındayım
ve biliyorum ki,
artık ölmekteyim...
jorge luis borges