çok boş bir hayatım var lan

Bende döküleyim madem.
özet falan yok amcıklar benimkinide okuyun.
orta sona kadar normal denebilecek bi hayatım vardı. Lise 1de hiç ayrıntıya girmicem yeni sınıfıma alışamadım. Her zaman tuhaf bir insandım. Ayak uyduramadım onlara. Okuldan kaçıp vakit öldürürüm. Bu sürekli hale geldi. okula gitmedim. Ailem bir süre sonra öğrendi. Annemin ağlaması babamın neden demesi hala acı olarak içimdedir. OKuldan devamsızlıktan kalmıştım. o dönem kendimi bilgisayara verdim(knight onl. diye bir oyun gerçekleri unutmak amaçlı) 1 sene boyunca odamdan dışarı çıkmadım. yemek düzenim ruhsal düzenim herşeyim çökmüştü. Yemin ediyorum kendi doğum günümü unutmştum. Ailem hiç anlayamadı beni ilgisiz bir ailem vardı. üzülüyorlardı bana ama ne yapacaklarını bilmiyorlardı. 1 sene sonunda tanınmayacak bi ruhtaydım. bakkaldan ekmek alırken dahi utanacak konuma gelmiştim. Yeni dönemde bizimkiler beni başka bir şehre yatılı okula gönderdiler. Orda ne taksa (inançlı biriyim) sanki sihirli bir değnekle ben anlamadan insanlara hayata alışır olmuştum. Zamanla kendimi toparladım hatta tabiri caizse fazla ilerledim. Okulda adı bilinir kişilerden olmuştum çevremde kızlar vs. ergenlik ihtiyacım neyse karşılıyordum. lise 2 sonunda okulumdan atıldım. memleketimde düz liseden devam ettim. bi kaç olay diyelim ağır olay yaşadım. anlatmak isterdim ama çok uzadı farkındayım... zor böyle anlatmak. bu lise 3ve4 ü içime kapanmaya itti. değiştim tekrar yavaşça eridim soldum. eski gücüm yok oldu. lise bitince üni kazanamadım... düşünceler beni rahat bırakmıyordu. bir sonraki sene gene denedim gene kazanamadım!!!

son olaraktan eski ihtişamımın zerresi kalmadı tek bir dostum hariç herkes sırtını çevirdi bana gibimi yalayacak kızlar selamıma cevap vermez oldu. (ünili oldular ya havalarından geçilmiyor) felsefeler düşünceler beni öldürürken son kez bu sene de hazırlanıyorum üniye. Tek bir şey biliyorum eğer olmazsa galiba çok farklı bir insan olucam.