7 ay tek başıma bir mahsende nasıl kaldım

#13

bir gece ado aniden fenalaştı... ne olduğunu bilmiyorum ama öyle duvara baka kaldı hiç kıpırdamıyordu. aldık koşa koşa doktora zütürdük. en yakın olana tabi... insan hep zora düşünce en yakınındakini arar ya. işte bu da böyle bir şeydi. çabuk tedavi etsinler diye. en yakın bazen en güvenli olan değildir. gölgeler en yakına göre kurar tuzakları. bazen en yakının bile tuzağa alet olur.

doktorlar bir şeyinin olmadığını söylediler. geri getirdik. ama nasıl bir şey olmazdı ado bu değildi ki...
kafayı yiyecektim artık. tekrar durumu kötüleşmeye başlamıştı. artık doktorlarda suç olmadığını anladım.
bi iyileşip bi kötüleşiyordu. ama yok! benim aklıma ilk tilkiyi sokan suattı. bu sefer o sakindi.

bir gece suatı takip ettim. baya bi yürümüştü. nereye gidiyordu. yollar gittikçe ıssızlaşıyordu. insanlar gittikçe sessizleşiyordu.
sonra yıkıık dökük bir binanın önünde durdu. etrafına baktı. bir adam ona doğru geliyordu. eline bir şeyler tutuşturup gitti.
suat ise onları sayıyordu.

evet para bazen insanı çok değiştirir. ama yine şüphelenmemiştim... acaba kim ki bunlar suat onlar neden para alıyor diye düşünmüştüm.
yine aklımdan kötülük geçmemişti. çünkü o benim kardeşimdi. ta ki elindeki şırıngayı görene kadar...