marmariste yaşadığım aşkı

beyler finalde marmaristeki fotolarımızı göstericem inanmayanlar cidden okumasın ben kimse okuyor diye yazmıyorum. içinden geldiği için içimi dökmek için yazıyorum istemeyenler gidebilir başlıkta denyo mıknatısı yok denyoluk yapmanın da alemi yok. neyse devam ediyorum;

Bar'a girdiğimde bizim çocukların kendilerinden geçmiş şekilde çaldıklarını görünce gülmeye başladım sebepsiz. solist arkadaşın bulaşmalarına bağıra bağıra cevap vermeye çalıştıktan sonra biramı alıp köşede tek başıma oturmaya müziğe eşlik etmeye başladım. telefonuma mesaj geldi. yollayan eda'ydı."-sana inanmıyorum adam" yazmıştı. gülmeye başladım sebepsiz mesajı yanıtlamak için "-cevapla" yazısını tıklar tıklamaz sanki hissetmişcesine meral aramaya başladı. müziğin sesinden kaçmak için dışarı çıktım ama küçük parkı daha önce gelmiş olan panpalar bilir orda gürültü hiç bitmez. açtım telefonumu ve dışarda olduğumu anlayan merak triplerine başladı. yaklaşık yarım saat onu dinledikten sonra bi şekilde kapattım telefonu yine bütün keyfimin anasını gibmeyi başarmıştı. meral kapatınca telefonuma iki mesaj daha geldiğini gördüm ikiside edadandı. edacığımdandı.yeniden yüzüm gülmeye başladı mesajları açtım ilkinde;