7 ay tek başıma bir mahsende nasıl kaldım

#7

suatla uzun uzun konuştuk konuyu kesin tedaviden korkuyordu ama onun şüpheleri hala devam ediyordu. tedavi devam ediyordu. biz yorulmuştuk artık. her şeyi doğal akışına bırakmıştık. ama biz doğal akışına bırakırken bazıları bırakmıyordu işte.
bazıları sürekli doğal akışı bozuyordu. biz tedavi dedikçe tedavi daha da kötü hale getiriyordu.
ado bizle tanışana kadar yetimdi. artık biz onun ailesi olmuştuk.
o bizim kardeşimizdi. onun eriyip bitmesine göz yumamazdık ama adonun da güçlü olması gerekirdi.
bir gün ilaçları araştırmaya karar verdik. suatla beraber araştırdık.
ilaçların yan etkisi yok denecek kadar azdı. bu tür tedavilerde kullanılan bir ilaçtı.
ancak işin içine karanlık eller girerse ilaçlar da değişirdi tedavide...

ado güçlü olmalıydı. hayatla var gücüyle mücadele eden biriydi. yaşama sevinciyle yetiştirmişti kendini.
anı yaşardı. gerisini düşünmezdi. şimdi ise yaşayan bir ölü gibiydi. yavaş yavaş sayıklamaları da durmuştu.

ado güçlü olmalıydı öyle de oldu ve bir kez daha konuştu " onlar kötü... sır, sır... deprem de gördüm. kurtarın."

evet bu sözler her şeyi açıklıyordu. bizim içimize korku girmişti. ama yıllardır 3 kişi ama tek tabanca devam eden biz 3 arkadaş.
her zorluğun üstesinden geldiğimiz gibi bunun da gelmeliydik. artık düğümler çözülmüştü.
deprem de görülen bir olay var ortada. ve saklanması için yok edilen bir genç.
açık açık anlamıştık ve ne yapacağımızı düşünmeye başladık.

evet biz her zorluğun üstesinden geldik bunun da geldik ama bir daha bir araya gelemedik.