s o s y a l f o b i y i y e n i n

sosyofobiklerin bir günü bir gününü tutmaz panpa. bir gün kalkar. hiçbir şey yapmak istemez. odasına kapanıp gün bitene kadar pc başında oturmak ister. aradan iki gün geçer. bir kalkar. amk sanki başka insanmış gibi bir enerji, bir mutluluk. bir arkadaşını arar. gezer, tozar, takılır... bir nevi gaza gelir. gene bir gün kalkar, normalde gözünde çok büyük bir olaymış gibi görünen, marketten alışverişini yapar, bankaya gider faturaları öder, bir dükkana girip üst baş alışverişi yapar ve kendine "işte bu sefer yendim seni sosyalfobi" der. sonra ertesi gün gene aynı isteksiz, mutsuz moda dönebilir. tabi bu değişimler günlük, haftalık, aylık vs gibi değişebilir. demek istediğim bir sosyofobik istikrarlı bir gelişim gösterse zaten kurtulur. problem burada zaten.

mesela demişsin git bir parka otur, git tek başına kafeye falan. sosyofobik ile sosyal birisi arasındaki fark da burada ortaya çıkıyor. sosyal bir adam zaten kafası rahat adamdır. sonraki hamleyi detaylıca hesaplamaz. "ulan canım bir nescafe çekti. şu büfeden de mizah dergisini alayım da karşıdaki kafeye gidip oturayım" der ve yapar. sosyofobik ise, "canım nescafe çekti. karşıda bir kafe var ama bir sürü insan var. ooo baya da kız varmış. gitsem tek başıma sap gibi tuaf olur mu acaba?, hadi gittim diyelim hangi masaya otursam?, acaba tek gidince kafede insanlar bana tip tip bakar mı?, yoldan geçenler bu sap tek başına napıyor kafede diye düşünürler mi?" vb. zibilyon tane kafada ileriye dönük olasılık hesabı yapar. en mükemmel ve sorunsuz çözüme ulaşmaya uğraşır. bu olasılıkları kafada kurdu ve eyleme geçi o kafeye gidip otursa bile olasılık hesapları devam eder. "şu kızlar bana mı bakıp gülüyor acaba?", "tek başıma tak vardı geldim oturdum buraya millet bana bakıyor" falan gibi saçma kuruntulara kapılır. rahat edemez ve ortamdan en kısa sürede kaçar. sonra eve gelip "lan mal gibi rezil oldum" falan gibi" kuruntularına devam eder ve gene içine kapanır. aslında bi tak olmamıştır. hatta ne kafedeki ne sokaktaki adamın gibind bile değildir o ortamdaki sosyofobik adam.

bunları uzman olarak değil bizzat zaman zaman yaşadığım için biliyorum. zamamında satış işinde çalıştım. tek başına tüm gün bir dükkana bakıp insanlarla muhattap oluyordum. gene bir dönem her yaştan insana gitar dersleri verdim. ama ortamdan kopalı baya oldu. ekonomik nedenler de maalesef büyük oranda insanın sosyofobiklğini körüklüyor.

baya yazdım amk. ne işsiz adammışım buradan da anlaşılmış oldu.