ülkücülük hatıralarımı anlatıyorum piçler

ülkücü tayfayı topladık. 26 kişiydik. içlerinde çok küçük çelimsiz görünenler, korkanlar da vardı. birisinin gözleri doluyordu sürekli.

akşam 7 gibiydi saat, emrehan taktikelr veriyordu, sopalar çıktı bıçaklar kondu ortaya paylaşıldı, emrehan bana bi sustalı verdi almadım, en son isteyeceğim şey birini bıçaklamak olurdu herhalde. emrehan taktikler verdikçe gaza gelenlerde oluyordu iyice korkanlar da. sonra ben müsade alıp girdim söze,

• bakın beyler, ben burda iyi şeyler görmüyorum hiç. eğer ben yapamam kavga edemem tırsarım diyen varsa, hiçbirşekilde utanmadan şmdi buradan çıkıp gitsinler, bu ne bizim ne de başka biri tarafında hakkınızda mevzu bahis edilmeyecek emin olun.

dedim. ve sonuç şu oldu, dokuz kişi kaldık. gidenler yurtta bile kalmadı, yurdun dışına çıktı gittiler, arkadaşlarına akrabalarına, her ne taksa işte.

dokuz kişi, üç tane çivili beyzbol sopası, 5 tane sustalı bıçak, iki tane çekiç, bir tane balta bir tane satır. kalakaldık öylece, gözüm silahlarda değildi benim. şurdan sağ salim çıksam diye bakıyordum.