nasıl olsa gelecek o.söyledikleri için pişman olacak! deyip deyip duruyordum kendi kendime... böyle olmasaydı keşke. sakinleşmem gerekiyordu. karnımda oldukça fazla açtı. yakınlardaki küçük bir kafeteryada tost yedim. telefonuma gidiyordu sürekli elim fakat onu aramak yersiz olurdu. biraz sinirim yatışınca gerçeklerin farkına varıyordum. söylediği cümleler beynimi kemiriyordu. böyle nasıl konuşabilmişti?bu kadar çok gözünün dönmesine sebep olacak kadar ne yapmış olabilirdim ki?

çok ağır konuştuğunu düşünüyordum.bu kadarını hak etmemiştim... mutlaka pişman olacaktı. artık eve gidip uyusam iyi olacak diye düşündüm. taksiye atlayıp evime doğru yola koyuldum. tüm yol boyunca bana söylediklerini düşündüm...