öğrencilik yıllarımda hem çalışıp hem de

usul usul arabya doğru ilerlerken arkadam bizim çayçı çocuğun koşarak geldiğini gördüm abna sesleniyodu, vay dedim lan amk,
bi yandan para üstünü getirdi plan tutmadı diye üzülürken bi yandan da delikanlı çocukmuş diye sevindim, yanıma varır varmaz, niye yaptın abi dedi? neyi dedim? niye almadın abi parayı dedi? bilmem dedim. baktı şöyle suratıma sinirli bi şekilde al abi dedi paranı kalsın demek gururunu incitecekti aldım. belki de çoktan incitmiştim gururunu ama ne bileyim,
bindim arabaya ama içime bi şey oturdu amk az evvelki iyilik halinden eser yok. elimden de bi şey gelmiyo amk.
ertesi gün yine akşam yine gittim biraz uzak bi masadan oturdum standdaki çocuğu kesiyorum, bi yandan da ne yapsam çocuğun kalbini kazansam diye düşünüyorum,