toplanın nasıl kızlığımı kaybettiğimi

aradan nerdeyse 1.5 ay geçiyor vizeler geliyor. ben bi gib bilmiyorum. kafa basmıyor bilgisayara, lisede kopya falan geçtik ama üniversitede hocalar sınavlarda üçerli beşerli girip geziyormuş.

bu süre zarfında yiğitle mesajlaşıyoruz ama o okeyden sonra hiç yüz yüze görüşemedik. ben tabi bu mesajlaşma zamanını boşa harcamıyorum. kız arkadaşı olup olmadıgını, sosyal ortdıbını falan iyice öğreniyorum.

neyse bi haftaiçi buna mesaj atıp vizelere bişey bilmediğimi beni bi haftasonu evinde ağırlayıp çalışıtırp çalıştıramayacağını soruyorum. o da sağolsun kabul edip evine davet ediyor. birde espri yapmıştı gelirken temizlik malzemesi al ev pis gelebilir dedidydi bin. bende öğrenci evidir diye geri mesaj atmıştım gülücükle.

neyse cuma gelip çatıyor. yurttan nasıl izin alacağımı düşünüyorum okulda gün boyu. zaten yurt ile ilişkiyi evde ablam hallettiğinden ablamı arayıp kız arkadaşlar ile toplaşıp vizelere çalısıcaz diye söylüyorum. ablam onay veriyor. babamlara bişey söylememesi içinde tembihliyorum. yurtada haftasonu kayseriye gidicem diye 2 günlük söylüyorum onlarda nur yüzlü insanlar kabul ediyorlar neden niçin sormadan.

akşama dogru bavulu hazırlayıp toplanıp cıkıyorum. tam cıkarken yurdun servisi otogara bıraksın istersen diye müdür servisi cagırıyor. elimde gene çekçekli bavulla otogara gidiyorum. ordan mal gibi taksiyle okul tarafına yiğitin evin oralara gidiyorum. tam evine gelmeden 1-2 sokak önce iniyorum taksiden ki taksiyle geldim sanmasın. niye diye sormayın aq bilmiyorum ama çok işime yarıycak buşey binler...

çekçekli bavulla yokuş gibi gibko biyeri çıkıp çalıyorum kapıyı. yiğite yurttan cıkmadan mesaj atmıştım geliyorum diye o da beni balkonda bekliyormuş. 6. kattan bekle geliyorum diyip parmak arası terlikleri ile şıppıdak aşağı iniyor kapıyor elimden bavulu. sen yürüyerek mi geldin bu yolu otobüslemi geldin diye ellerini yanaklarıma zütürüyor. bi kıpırdanma yaşıyorum o an içinde.