çocukluktan kalma vicdan azaplarımız beyler

ortaokula mı ne gidiyodum sanırım kemal abi diye bi abi vardı aile dostumuz gelirdi hep bize sağolsun yine bir gün bize gelirken tavşan almış bana hediye etmek için çok sevinmiştim bide o zamanlar yeşil yolu falan daha yeni izlemiştim heralde tavşanın ismini mr.jingles koymustum, ayakkabılık gibi birşey vardı böyle 2 3 katlı onu aldık banyoya duşakabine koyduk falan neyse bi gün beynimi gibeyim ne yaptıysa hayvan salak gibi ben buna kızdım (heralde kaçtı mı benden elimi mi ısırdı hatırlamıyorum) aldım bunu salondan kucagımda banyoya kadar zütürdüm o andaki sinirle onu attım mı yoksa elimden mi kaçtı onuda hatırlamıyorum yaklaşık 1 metrelik yükseklikten yere düştü, ayağı kırıldı hayvanın öyle bir ciyaklıyoduki yemin ederim hala aklımda sesi ben hemen ağlamaya başladım baba diye bağırdım babam geldi koşarak baba bay cingılsı iyileştir diye bağırdım babama, farkettim babamında gözleri doldu o hayvanı öyle görünce sesini duyunca lan binler çok kötü bi durumdu o hayvanın can çekişmesini görmek 5 dk önce koşturan hayvan sürünüyordu yerde allah belamı versin benim hemen veterinere zütürdük huur çocugu veterinerde çok para istemişti yok ameliyat etmemiz lazım cart curt gecenin bi vakti ne yapalım amk babam dedi sizde kalsın tavşan satarsınız gerekirse ama iyileştirin hayvanı falan dedi huur cocugu veteriner kabul etmedi bizde onu gidip çimli ağaçlı yeşillikli bi yere bıraktık o veda sahneside çok hüzünlüydü kendime küfür ediyordum içimden babam yanımdaydı çünkü sesli edemiyordum defalarca özür diledim bay cingılstan hayatımda hiç o kadar ağlamamıştım şimdi bile ağlıyorum lan hep hatırladığimda kötü olurdum zaten şimdi böyle detaylı anlatınca.. 1 yıl sonra bıraktıgımız yer otopark olmustu o 1 yıl içinde belki biri bulup iyileştirmiştir bay cingılsı yaşıyordur falan diye hep umut etmiştim ama otopark olunca artık umutlarımda bitmişti belki şimdide yaşıyordur zor bi ihtimal. seni hic unutmıyacam bay cingıls