sözlüğün en acıklı hikayesini anlatıyorum

ertesi gün sabah okula uçarak gittim sanki. okulun sokağında mustafayı bekliyordum, yaktım bir sigara. arkamdan bir el, döndüm kardeşimdi. attır bakalım bi sigara da bana dedim. ulan dedim sen o numarayı almışsan sana değil 1 dal 1 karton sigara almayan ozanın dıbına koysunlar. çıkardı telefonunu, yaz ulan dedi. o an öyle mutlu oluyor ki insan tarifi mümkün değil beyler. yaşamayan bunu asla bilemez. çıkardım telefonu, numarayı kaydettim ve derse girdik. o gün zaman geçmek bilmedi, saatler dakikaları, dakikalar saniyeleri hapsetmişti sanki. bir an önce okulun bitmesini, eve gidip meleği aramayı istiyordum. nihayetinde okul bitmişti ve eve gelmiştim. telefonu aldım elime, meleğin numarasına bakıyorum. ellerim titriyor, kafamda planlar kuruyorum. nasıl konuşucam, ne diyicem. ya sapık damgası yersem vs... kafamda bilyon tane soru vardı...