16 yaşında bir liseliyim ve hikayem anlatıyorum

annemle kavga etmeyince babam daha sakin, kavga etmiyoruz. derken o gün geliyor. annem işten 8 de dönüyor. biz de(kardeşim ve ben) babamla kuruyemiş yiyip televizyon izliyoruz. önce küçük küçük başlıyor her şey. sakin laf çarpıtmalar. sonra bir anda ihale büyüyor. başka odaya geçiyorlar. ses tonları yükseliyor birer ikişer. normal konuşmaların arasında bağırışlar. çekmece sesi. sanırım annem elbiseleri topluyor. başka bir çekmece sesi. bu kez daha metalik bir ses. biz de dışarı çıkıyoruz. mutfakta sandığımız kavga yatak odasında, annemi yatağın üzerinde oturuyorken ve babamın ona doğru elinde ekmek bıçağıyla yaklaşırken görmemizle son buluyor. bu pek çok şeyin sonu olabilir. bir hayatın... 3 metre, başka nelerin sonu olabilir bu diye düşünüyorum ister istemez. bu evin. gibtir et. babamın. hapiste ölecek ve bana karışamayacak. biz de annanemlerde benim için tatil gibi bir hayat yaşayacağız. ama bir farkla. annemin de sonu olacak. burda takılıyorum. babama doğru gidiyorum. aralarında yarım metreden az var. babam yürümeyi kesiyor. babamın elindeki bıçağı sapından tutuyorum. hayır baba diyorum. böyle olmaz. yolu bu değil. babam sakinleşiyor. aralıktan fırsat bulan annem yanımızdan kayıyor ve kapıyı açıp dışarı çıkıyor.