16 yaşında bir liseliyim ve hikayem anlatıyorum

yaş 12. babamın acı eşiği tekniği nihayet patlak verdi. annem ona kaçtığı günden beri yediği dayakların hesabını sorarcasına baba evine gitmek istiyor. tabii ki gördüğü şey dayak. en alası hem de. yerlerde sürüklenerek dövülen cinsten. yerler kan. ama niyeyse anneme yardım etmeye gitmemiştim. hatta giden kardeşime de mani olmuştum. bunlar küçük kavgalar olur böyle diyerek. dayağı kanıksamıştım. evlilik danışmanı tribine girmiştim hatta neredeyse. bunun normal kavgalardan olmadığını çıkan seslerin (bağırış çağırış) şiddetinden anlayarak içeri koştuk.

annane-dede evi... ooh. benden keyiflisi yok. ne baba dayağı korkusu, ne anne dayağı. (anne dayağı da kesilmişti, kalabalık evde sıkar biraz) adapazarının bir köyündeyiz. köy okulu...
orda derslerim bir anda uçuşa geçiyor ve sakaryada birinci oluyorum bir deneme sınavında. basketbola sarıyorum bi ara. başarılıyım da.