16 yaşında bir liseliyim ve hikayem anlatıyorum

8 yaşına kadar annem dayak yedi ben izledim. ama babam ustaca dayak atardı. kavganın şiddetini yavaş yavaş her gün biraz daha artırır, bazı günler döverdi. acı eşiğin yavaş yavaş artardı bu sayede. ama insan bir süre sonra dayanamaz. kimseyi köle yapamazsınız beyler. 8-9-10 korkunun dozu benim için de artıyor. ilk dayağım. kardeşim okula gitmeye başlıyor. babam o günlerde beni pek dövmemiştir. o annemi döverdi, annem hıncını almak için beni döverdi. ben küçük kardeşimi dövmeye kalkışınca yine beni döverdi. sonunda öyle bi hale geldi ki küçük kardeşim beni dövmeye çalışır oldu. ona karşılık veremezdim. sadece kendimi savunurdum, yumruklarını elimle yana atar, ya da ben yana kaçardım. kardeşim şişman kısa boylu bir çocuk, bense uzun boylu ve zayıftım. dayak sırasında yumruklardan kaçmayı onun sayesinde öğrenmişimdir.