bir rezidansın 42inci katında yaşıyorum

part 10 - izdüşüm

kadın: memur bey, sizinle biraz konuşabilir miyiz?
polis: konu nedir?
kadın: görmeniz gerken birşey var, lütfen benimle gelin...
polis: öncelikle kimliğinizi görebilir miyim?
kadın: aaa, şey odada unutmuş olmalıyım
polis: buyurun odanızdan alıp gelin, ben beklerim.

polis kadından garip bir şekilde şüphelenmiştir.

kadın: aa şey yani asansörler bozuk ben de 36.katta oturuyorum. oraya merdivenle çıkmamı beklemiyorsunuz sanırım?
polis: kaçıncı kat dediniz?
kadın: 36?

polis belindeki kelepçeleri çıkarıp kadını bir anda kelepçeler

kadın: durun ne yapıyorsunuz? Bu saçmalık!
polis: üzgünüm bayan, burada garip şeyler oluyor ve ben bunu çözene kadar sabretmeniz gerekecek

polis ve diğer ekip arkadaşları ne olup bittiğini henüz anlayamamıştır.

polis: bu lanet residans kaç katlı?
reception: 34 memur bey
polis: bu kadın da diğer adam gibi 34ten daha fazla kat olduğunu iddia ediyor. buna ne diyeceksin?
reception: memur bey ben burada 4 yıldır çalışıyorum. kat sayısını ben bilmiyorum diyelim, arkadaşlarım da mı bilmiyor?

receptionistin yardımcıları da 34 katlı olduğunu teyit edince polis lobyden dışarı çıkarıp tek tek katları sayma yoluna gider.

polis: katları sayıcaz...
reception: (mırıldanarak) ne saçmalık ama...

polis ve receptionist katları sayarlar ve receptionist haklı çıkar. toplam 34 kat vardır.
polis: zeminde hiç kat yok mu?
reception: yok memur bey, zeminde otopark ve çamaşırhaneler var.

polis: bugün herhangi bir uyuşturucu aldınız mı?

ben: hayır, memur bey
kadın: hayır ben de kullanmam öyle şeyler.
ben: memur bey bakın ben 3 yıldır burada yaşıyorum, 42.katta yaşıyorum lütfen merdivenleri kullanarak çıkalım. burada birşeyler dönüyor, lütfen bana inanın, lütfen...

polis, samimi konuşmama inanmış ve benle onca merdiveni çıkmak için yola koyulmuştu. tabi rebecca'ya benzeyen kadın da diğer polis memurlarının eşliğinde bizle beraber yukarı çıkıyordu.

hayatımın en enteresan gününün en korkunç saatleri asıl şimdi başlamıştı...