bıçak ve yara

sabah oldu,
uyandıgımda hilmi balkondaki masada oturup bira içiyordu
derdi ne bu adamın, harbi alkolik olmuş dedim içimden
kalktım, lavaboya gittim
geldiğimde siğara yakmıştı
adnan kahvaltı yaparsak gecikiriz, yemleri hazırlada gidelim oltaları atalım dedi
tamam dedim çıktık yola
uykusuz gözüküyordu...
elindeki siğara paketini bana uzattı al sende dursun cebimde yer yok dedi
giderken,
-adnan benim başımda bir sürü dert var kusura bakma
dün akşamda senin canını sıktım dedi özür dilermiş gibi bakarak
önemli değil abi iyi oldu hem dedim
yürürken telefonu çaldı
telefonla konuşarak olta atcagımız yere kadar geldik
-hayırdır abi kim dedim
-annem dün biraz rahatsızlanmışta hastaneye kaldırmışlar dedi
oltaları attık, sabahın ilk ışıkları olmasına ragmen yakıcı bir ğüneş vardı
oltaları saplamalara takıp
çamın altında oturmaya başladık
bir ara bana anlamlı bir ğülümsemeyle baktı, gözlerinin içi gülüyordu
hiç konuşmadı bir süre o konuşmayınca bende sustum.
bir ara kakıp oltaların yanına gitti
kendi kendine söylenip, denize bir tükürük attı
sonra yanıma geldi
-ben çok taktan bir adamım dedi
olurmu abi falan derken
-sen daha beni tam tanımıyordun dedi
-ama allah bana yolumu göstedi dedi
sözlerinden bir tak anlamadım
biraz daha oturduktan sonra...
-ben bir telefon görüşmesi yapacagım eve kadar gidecegim dedi
kalkıp hızlı hızlı yürüyerek gitti
biraz daha bekledim oltalara baktım
tam çantadan yiyecekleri çıkarıyordum
bir tüfek sesi duydum...
hilmi bıldırcın falan gördü heralde diye düşündüm
sonra içimi bir şüphe düştü...
kaltım hemen eve gittim
kapıdan içeri ğirdiğimde, önce duvardaki kanı gördüm...
koltuğun arka tarafından ayakları gözüküyordu
korkuyla biraz daha yaklaştıgımda gördüğüm şeyi, şu anıma kadar unutamadım...
adamı o halde görünce başım döndü
koşarak çıkmışım evden agaçları arasına doğru koşuyordum...
sonra durdum
yere oturdum, soluğum kesildi
ellerim titreyerek cebimden telefonu çıkardım
korkudan acilin numarasını unuttum
yanlışlıkla polisi aramışım...
polisler gelene kadar eve yaklaşamadım, sonra geldiler
ben ne kadar kötü görünüyorsam ambulanstaki hemşirelerden biri bana baktı...
polis arabasının içinde duruyordum
sonra hilmiyi ceset torbasıyla dışarı taşıdıklarını gördüm... gözlerimi kapadım
onun için yapacak bir şey yoktu artık...
karakola zütürdüler beni, ifade almaya
hilmide otopsiye...
tahkikat için gözalatına alınmam kararlaştırıldı...
bir gün sonra bırakıldım, hilminin cebinde kendi el yazısıyla bir mektup çıkmış...