incinin en dokunakli hikayesini anlatiyorum

adama dedimki, bu saatten sora baska carem yok, butun ihtimalleri zorlamam sart, yoksa benim icin yolun sonu demektir, gercekten, aileme aciklayamam.

tamam dediler, ozman gereken islemleri baslatalim hemen, sende ailenle konus, burada harcadigindan %50 fazla butceye ihtiyacin olacak, arti ordaki okula verecegin parada bizimkinden pahali..

tamam dedim, tek derdim bu olsun, beyler abartisiz, bagira bagira eve gittim sevincimden, icimden diyodumki, gidicem alicam arkadas o belgeyi, yeter artik , buraya kadar. gibtim zaten herseyi, ailemi, hayatimi, bana evini acan adami, eski kiz arkadasim, daha bu sure icinde burda yazmadigim nice guzel insani beyler..

hersey yoluna mi giricek sandiniz? ozaman yaptigimi soyluyorum...

hongkong daki okul ve yasam masraflari fazla oldugu icin, konuyu aileme acmam gerekliydi ama nasil, benim gibi karakteri bozuk adam dan iyisini yapacak kimse yoktu tabii kide.

aynen soyle dedim anneme.

anne, yuksek notlarim ve basarim nedeniyle, 1 somestre hongkong daki okulda okuaya gonderiyorlar beni , mezun olunca, shanghai daki okuldan diploma, burdaki okuldan da diploma tarzi bir belge alicam, her sene sadece 2 kisi gidiyor koca bolumden, bu senede beni sectiler...

annem telefonda agladi beyler.. gurur duyuyoruz seninle dediler, babamda baslamisti aglamaya arkadan, beyler benden de suzuldu 1-2 damla, utancimdan yerin dibine giriyordum, anneme babama gibi gibi sarilasim, hersey icin ozur dilerim, hayatta en cok uzuldugum, size layik olamamam diye bagirasim geliyordu..

tabii bu sevincin arkasindan ekledim... yalniz ufak bir sorun var, hong kong biraz pahali...

beyler su son paragrafi yazarken , annemle babamin aglayarak gurur duyuyoruz senle dedikleri cinladi kulagimda, akti gene 1-2 damla.

ben bi yuzumu yikayayim, geliyorum 2 dakikaya