yakınlardaki bir cafe vardı oraya doğru yürüyorduk. miray bara gitmek için heveslenmişti ama geri çevirmiştim bu teklifini. sırf gönlü olsun diye dışarı çıkmıştım 1-2 saat sonra tekrar eve gelmeyi planlıyordum. yolda yürürken yanımızdan serseri tipli bir herif geçiyordu, başını eğip miraya iyi akşamlar dedi. miray cevapsız bıraktı. kimdi o diye sordum sen yokken tanıştığım birisi ama artık tanımıyorum diye cevapladı. mirayın bu tipte birisiyle ne işi olabilir diye düşünmüştüm. kimdi o bana doğruyu söyler misin lütfen dedim.ya levent diye birisi önemi yok vallahi merve dedi. üstelemedim nasıl olsa çıkar ortaya bi gün... cafeye gelip oturduk. ortam kalabalıktı, kahkahalar havada uçuşuyordu. yazın bi yerlere gidemeyip bu sıcak şehirde tıkılı kalanlar akşamları kendilerini hep dışarı atıyordu. bizde onlardan birisiydik ama sadece görünüşte... ama içten baktığınızda 'normal' değildik.o cafeye el ele girseydik ve masadayken kollarımın arasına alsaydım mirayı 10 dakika içinde her masa bizi konuşmaya başlardı, neyse.