bıçak ve yara

yine hayatım rutinleşmişti okula gider gelir
akşamları film izlerdik benimkilerle.
günayın zütü, benimse kalbim yaraydı
izlediğim bir filmden çok etkilendim
filmde bir insan taciri bir grup türkü isveç e zütürüyor ve paralarını alıp arazi oluyordu
filmin bir sahnesinde bu zavallılardan biri isveçte ne tak yiyecegini bilmez bir halde köprü korkulugunda duruyordu
dengesini kaybedip buz gibi suyun içine düştü, benim binler buna kahkaha atarak güldü...
benimse içim parçalandı... çok duygusallaşmıştım bundan etkilenmek için aşık olmak gerekirdi belki
akşamları hemen mutsuz bir şekilde uyuyor ve uyanmak istemiyordum uyanınca yine acı çekecegimi biliyordum çünkü
ben mutlu olmak isteken dahada acı çeker olmuştum, belkide bu dünyaya acı çekmeye geldim ben... diye düşünüyordum
bir şeyde yolunda gitsin amk...
dışarı çıkmamaya çalışıyordum, dışarıdan korkuyordum çünkü
nazlı vucudunun bir parçasını verdi belki ama, bende ruhumun bir parçasını onda bıraktım...
erkek olmak çok zordu, çünkü kadınları anlamaya çalışmak ve onlarla bir ömür geçirmek zorundaydık...