bir fakirin hikayesidir

kafayı yatırdım öne doğru ağrıdan duramıyorum.
sonra bu al telefonu dedi bana. abi elimi gösterdim sonunda amk bu ne lan isyan edicem ramak kalmıştı.
kulağıma tuttu sonra bu telefonu.
baba dedim polis beni aldı noldu bilmiyorum bilmemne karakolu dedi sonra bu bende dedim baba işte şu karakola gidiyoruz. tamam dedi kapattı babam da bi ayrı acayip olmuştu son günlerde amk sanki herşey normaldi lan. insan bi oğlum iyi misin falan derdi yani ben babamdan bunu beklerdim beyler.
neyse o an falza düşünemedim bunları bi 5dk daha arabada bi sağa bi sola savruldum.
sonunda gelmiştik karakola.
indi bunlar bende inmeye çalıştım amk ağrıdan hareket ettiremiyorum bacaklarımı.
neyse ki şöför biraz insan evladı çıktı koluma girdi çekti beni indim arabadan.