bir holiganın hayatı

neyse muallaklere inat devam ediyorum, ne demiştim maç saati geldi. herkes ufaktan stada yollanmaya başladı. biz de gidiyoruz emre abinin arkadaşlarıyla meşhur dolmabahçe yolunda yürüyoruz. hiç unutmam elazığspor maçıydı, o zamanın flaş takımıydı elazığ. neyse girdik maça kapalıdaydık, tribünle alakası olanlar bilir. beşiktaş tribünün kalbi kapalı tribünüdür. kemik tayfası da kapalı tribünün kutu denen kısmında bulunur. çok taşşaklı herifmiş emre abi yeni yeni anlıyorum. maça girdiğimiz gibi demire çıktı (bana göre demirdi o zamanlar, tribüne girdikten sonra anladım oraya set denildiğini) maça arkasını döndü bağırsanıza lan! falan diyor. ulan dedim bu herif deli herhalde para veriyor maçı izlemiyor, ama en taşşaklı adamlar setteki adamlardır her daim tribünde. neyse yendik elazığ'ı ve döndük evimize. o gece ki kadar huzurlu biçimde hiç uyumadım bir daha. allahım binlerce kişi tek bir amaç uğruna orda toplanmış, taparcasına, gırtlaklarını patlatırcasına bağırıyorlardı. çok ilgimi çekmişti o zamanlar..