ağlıyorum üzüntüden dertleşecek adam lazım

şimdi odamdayım dışarda beşerli grup halinde konuşan kişileri izliyorum. çeşit çeşit ülkeden arkadaşalr birbirilerine sarılıp eğleniyorlar sürekli gülüyorlar hepsi çok mutlu gibi

parkdaki çimende bi erkek kız arkadşaının dizinde yatmış kız adamın saçını okşuyor

bi kızı sevsem bile gidip konuşmam böyle dangalak ürkek kılıbık erkek arkadaşı olmasın diye. beni arkadaşlarıyla tanıştırırken kesin herkes diyecek nerden buldun bu yaratığı .eskiden sevdiğim bi kız vardı internetten çıkıyor gibiydik o bile ailesine hiçbir arkadaşına söylememiş benim varlığımdan

bu saatten sonra bi şeyde değişmez zaten en azından sınıf arkadaşlarımın mutlu olduğunu görüyorum ben hep yalnız geldim en azından onlar eğlensin benim yerime de gezsinler. ben bu hayatta yenildim artık 23 yaşında artık düzelemeyecek seviyedeyim

böyle dandik bi şeyi okuduğunuz için sağolun panpalar dertleşecek arkadaş yok en azından buraya yazıp teselli oluyorum