bir piçin hayat hikayesi

artık babamın bu durumuna alısmaya baslamıstık ama annem hep üzülüyordu. çünkü biz ailecek hiç ayrılmamıstık. hiç ayrı kalmamıstık her gittiğimiz yere birlikte giderdik.ben küçükken arkadaslarımda yada akrabalarda kalcam dediğimde babam ben uyuyamıyorum geceleri diyip salmazdı. o derece bi baglılık vardı yani. aylar gecti 2007 temmuz ayıydı hiç unutmuyorum. bi yerde bu cezaevi olaylarıyla alakalı işim var adliyeye gitmem gerek dükkanada bakması için kuzenimi çagırdım. rica ettim sabah açsın diye sagolsun kabul etti. bende gece gündüz dükkan acıp kapatıyorum sabah 8:00 aksam 01:00 artık günleri karıstırır olmusum. kıvırcık lahana gibi cıkan sakallarım birbirne karısmıs sacımı sakalımı kesmemiş resmen sokak cocugu gibiyim.