ondan sonraki günler hep evde ders çalışarak geçti. sabah kalkıyordum kahvaltıdan sonra çalışma masama oturuyordum bütün gün ders... sıkılmadan, bıkmadan ders çalışıyordum. sömestr tatilini böyle değerlendirmek en mantıklı şeydi. miray aklıma sadece geceleri yatağa yattığımda geliyordu ama savuşturuyordum bir şekilde... sandığım kadar zor bir dönem olmadı o hafta. rahattım,öyle bir büyük acımda yoktu. mirayı hayatımdan çıkartmıştım ve o bir daha olmayacaktı. derslerime düzenli çalışabiliyordum, kendimle verdiğim bir savaş yoktu, korkularım yoktu.o ağır stres,ne olacağını bilmeme korkusu, insanlara yakalanma korkusu vb. şeylerin hepsi mirayın hayatımdaki varlığıyla ilgiliydi. miray yok olunca hepsi yok oldu. iyiki çıkarmışım onu hayatımdan...
sonunda okul açıldı. ikinci dönem sanki hiç sömestr olmamışçasına hızlı başladı. dersler yoğundu, kimseye vakit ayırmıyordum yine.bir kaç kez sarı dışarda bişeyler yapmak için davet etmişti geçiştirmiştim. tuğbayla yine aram yoktu,o geceden sonra gelip konuşmamıştı bana beklemiştim açıklama yapmasını ama belliki umursamamıştı. zaman aktı gitti... miraydan hiç haber almadım.onu hayatımdan tamamen çıkarmayı başarmıştım hemde anlam veremediğim bi şekilde sancısız, acısız...