uyuyamıyorum panpalar derdi olan varsa gelsin

dert dedin de aklıma geldi amk. 2 sene önce falandı. kız kardeşim arayp abi saklanacak eşyaların varsa söyle eve haciz geldi dediğinde apar topar okulu bırakıp memelkete gelmiştim. sonra eşyalarımızı almaya geldiler. eşyaların hepsini tek tek not ettiler. bizim hatrımız için ederini fazla göstermişler eşyaların ama yine de borcu karşılamamış. sonra arabamızı yediemine çektiler. oraya arabayı biz zütürdük. sonra içindeki eşyaları bir poşete koyduk. geç vakit olduğundan trenle dönmeye karar verdik. babamın ağzını bıçak açmıyodu. ellerini önünde birleştirmiş elinde az önce arabadan çıkardığımız ıvır zıvırın olduğu siyah bi poşet öylece raylara bakıyodu boş boş. o resim o gün hafızama öyle bi kazındı ki silmek istesem silemem amk.

anlatmak istediğim bu değil. bir kız vardı hayatımda ara sıra buluştuğum iyi vakit geçirdiğim bi kızdı. bugünün ertesi gün buluşmayı teklif etti kabul ettim. yanımda iki çay parasıyla bi kafede oturduk. ben de ondan istiyorum desin diye önce ben verdim siparişi. bir çay. değişik bi kumar oynuyodum. neyse ki o da çay istedi. sonra anlatmaya başladı. benim sessizliğimden dem vurdu. trip yaptı. pek dinlemedim ama galiba iş yerinde doktorun kendisine bağırdığından falan bahsediyodu. sonra bugün ben bir sürü şey yaşadım bi teselli bile etmiyosun dedi ağlamaya başladı. bazı insanların gerçekten derdi var amk. özür diledim, teselli ettim. iki gün konuşmadı doğru dürüst benle.
o gün derdi olan insanlara saygı duymayı öğrendim.