liseliler bilmez çocukluğumuzdaki kavga

liseliler bilmez çocukluğumuzdaki kavgaları hatırlayın bakalım beyler

bölüm 1

maça başlamadan önce herkes söz verir, cıbartmak yok diye. maç esnasında biri sert çeker diğerinin ters bir yerine gelir. ve diyalog:

+ bin!
- bilerek çekmedim lan, sözünü geri al.

+ almıyom lan

- sözünü geri al lan züt

çevredekiler: aboo sana bin dedi lan, bin babası belli olmayan demek

- sözünü geri al şerefsiz (üstüne yürür boğazını sıkar.)

+ tamam aldım,sen de züt dedin,sen de al.

- tamam.

ve oyuna devam...

bölüm 2

mevzu ciddi kavgaya dönüşüyorsa çocuklardan biri etraftan bir cisim alır onu kullanır, mesela taş. ve diğeri korkar:

+ o taşa mı güveniyon lan?

- yok ben allaha güveniyom

+ taşı bıraksana ödlek (yaş daha da küçükse 'korkak tavuk' falan da diyebilirler)

bölüm 3

öğlenin sıcağında apartmanın zemininde, binanın gölgesinde taso oynanır. sabahtan akşama kadar oynarsınız, artık apartmana giren çıkanı ezberlersiniz. 'ütülen' taraf yenilgiyi hazmedemez oyunu bir türlü bırakmaz ve olaylar şöyle gelişir:

-lan ezan okundu yeter gitmem lazım, annem ağzıma sıçar, iftarda babamdan önce sofrada olmam lazım.

+ banane lan, başlarken söylemiştim, başlamayaydın o zaman, üterken kaçmıccan lan üterken kaçmak yok.

- ya yarın yine oynarız oğlum, hadi ya

+ yok banane,o zaman üttüklerini ver

- içses: vay dıbına koyim. al lan tamam. ben gidiyom.

+ he heh, eneğim enek...

tabi bazılarımız fiziki olarak güçlüysek vermiyom lan gibtir git diyipte gittiğimizde olmuştur.

bölüm 4

kurtarmalı saklambaçta üst üste 12132 kere ebe olan kişinin adeta bir teröriste dönüşmesi:

sobeleyenler ebelenenleri kurtarır...

+ ben mehmeti kurtardım, halil de ahmeti kurtardı. diğerleri sobeledi zaten. sen yine ebesin veli.

- vay dıbına koyim, yeter oynamıyom lan!!1

diye ağlamaya başlar, çocuklar da hep bir ağızdan mızıkçı mızıkçı diye melodili bir şekilde veli'yi sinirlendirirler. veli de alayını taşlar.