en çok zevk aldığınız kitap ve cümleleri

ne demiş yazar:
“yalnızlık, insanın çevresinde insan olmaması demek değildir. iinsan kendisinin önemsediği şeyleri başkalarına ulaştıramadığı ya da başkalarının olanaksız bulduğu görüşlere sahip olduğu zaman kendini yalnız hisseder..”

konuşsam ne fayda ? "şimdilerde bi köpek gibi yalnızım" .

ortada popüler kültürün diaları ya da pkia ları mı demeliyim dolaşırken bu pkialara entegre olmuş ve doğru addetmiş insanlarla yaşamak zulüm oldu hatta ölüm.

intihar kurtarıcı ama gerçekten çözüm mü ?

gerçekten önemli olan şeyler var mı? örneğin sevgi gibi? evet böbreğini bile hibe edebilecek bir anne, baba , kardeşlerimiz var.

sırf onlar üzülmesin diye intihar etmemek , işte zor sorun burada.

ahlak anlayışının belirlediği toplumlardaki karşılıklı "ötekileşmiş" bireyler birbirlerine bi pislik gibi bakarken ki bu "mutlak doğrunun bulunamayışı" (toplum üzerinde tabi birey beyninde değil) ki bulunsa bile dostoyevski babanın söylediği gibi makineden ibaret olma gelecek öngörüsü varken bu çelişkili doğruyu bulamama içerisinde insan nasıl sevgi duyar öteki insana ? (ontolojik özellikler nedeniyle değil).

burada insanı fight kulüpte de konusu geçtiği üzre "pislik olma(pislik terimi yukarıda ki anlamda kullanılmadı) konumundan çıkma , dünyanın merkezi konumuna geçme " yi sağlayan kadına mı sevgi duyalım ? duymamız gerekir mi ?

şimdi "ölümlü olduğunu bilen insan" nasıl bu sevgiyi benimseyecek ?

mesela din "ruhun ölümsüzlüğünü" kabul eder. burada inanan kardeşlerime özenmiyor değilim . kendilerini gerçekten " bir şey " olabilmiş bulabildikleri için. ama diğer ötekiler örneğin benim gibi öte dünyayı herhangi bir egotatmini dolayısıyla kabullenemez.

gerçekçilik beynimize işlemiş . bazen hayvan olsam daha mı iyi olurdu demiyor değilim.(bakın bunu söylerken bile öteki insan en üstün varlıktır . dahada kötü olabilirdin gibi safsatalar böyle bir dünya da yaşadığım için beni yoruyor . peki neden beni yoruyor da başkasını yormuyor ?- onların arkasında kalabalıklar var çünkü bense yapayalnız kaldım )

her insan hayvan(içgüdü) ve insan( düşünce, akıl) olmak üzere 2 kısımdan oluşur. işte bizim mutlu, bağlı hissetmemiz bu içgüdüden gelir.(gerçi hayvan diyince aşağılamaya girdiğimi düşünen insan kalabalıları da var o başka.)
sanırım benim sorunum bu ikisini bir arada zütürememek başarı, sevgi, güzel şeyler aslında öyle değil mi değerli okurlarım ?.

kabullenemediğin kişileri sevmek , senin için önemli konuları kadının önemsemesi işte bunlar sıradan insanlar için kabullenilebilir şeyler.

neyse işte intihar sebeplerim bunlar bir gün korkaklığımı bırakırda intihar edersem devlet bizi görsün :d.

bu arada en ince sırlarımı itiraf ediyorken "liselilerden nefret ettiğim itirafını da yapmak isterim :d"

liseli "ortaöğretimde okuyan kişi, birey" anlamında olmasının yanı sıra liseliliğini henüz geçiştirememiş "pes atıp, okey oynayan" kişileri de temsil eder.

üniversitedeyim arkadaş denilen kişinin ettiği sözler şunlar.

ben: ne olmak istiyorsun ?
arkadaş? insanları bilinçlendirmek istiyorum.

al işte muhtemelen 1 sene önce birinin söylediği kürt halkı dilini konuşamıyor .2. sınıf insan yerine konuluyor gibi demogojilerin ya da düşüncede diyebiliriz , kendisini dünyanın en bilinçlendirici insanı yaptığını zannetti.

(bakın burada doğruluk üzerine bir yorum getirmiyorum. o yüzden kürt halkına söz etti gibi şeylerle inboxumu küfürlerle doldurmayın silmesi falan uğraştırıyor ki ne yazdığımı okuyamayan bölgesel pkiaları yandaşlarıyla muhatap olmam o yüzden boşu boşuna yazı mazı atmayın. abelardın sözünü değiştirecek olursak."dünyadaki bütün insanlar herşeyi kendilerinin bildiğini sanırlar, oysa bilmezler ki hayatta herşeyi ben biliyorumdur.".tabi bu sizin beni algılama biçiminizin bir ironisiydi.ama sizin için gerçek olabilir.)

bilinçlendirme keza kendisinin herşeyi bildiği gibi bir düşüncede olması benim intiharımı dahada kolaylaştıracak sanırım. bu mu dünyadaki bütün bilgiler , herşey bunu tek önemli şey bu konuda bilinçlenince pembe panjurlu evi mi olacak herkesin ? ya da herkes mutlu mu olacak intiharlar olmayacak mı artık ?

işte liselilerden, üniversiteli liselilerden, hayattaki liselilerden (pkia üreticilerinin temelsiz bilgi teorisyeni yandaşları anlamında kullanıldı) nefret etme sebebim budur.
şimdi okuyan (büyük ihtimalle) liseli arkadaşım nefret ettiğin kişiler arasında yaşamak nedir bilir misin ? eksiyi at sonra bi düşün iki el pes atmadan önce bi düşün ,ama eksi sana feda olsun eğer istiyorsan eksi attığın için sinirlenebirim bile !

şöyle bir duygu hani doktor, mühendis , avukat, hakim olup ta size yüksek insan olarak bakıp daha sonra kulağınızdaki küpeyi görünce kendilerinden dayak yediğiniz kişiler var ya hah tam da öyle işte. siz yüksek bi şey olsanız da ki yükseklik bunlar değildir, temelsiz bilgi savunucuları, ben bilirimci kişilikler kendilerini sizden daha iyi bildiklerini söylerler işte onlarla aynı yerde aynı dünya da yaşamak canınızı sıkar nefret edersiniz değil mi ?

martin edenle bitireyim yazımı:
"yaşama olan aşırı sevgimizden
umut ve korkudan kurtulan bizler
hiç bir yaşamın sonsuz olmadığı
ölülerin asla dirilmediği
ki en yorgun ırmak bile
denizle birleşir bi yerde
bu yüzden tanrılara şükranlarımızı sunarız"

hadi hayırlı işler yazıya karşı düşünceler sunacak insanlar bu ülkede yaşamadığından ben karşı düşünce olabilir mi diye düşüneceğim ve bir sonuca varmaya çalışacağım.

edit: bu girinin 1 şuku alması beni sevindirdi demek ki okuyan ve fikirlerimi anlayabilen türkçe konuşabilen insanlar varmış saygılar.