nasıl piç oldum anlatıyorum

ben, aşk kızıl, kızgın denizlerinde boğuladurayım, o sırada bambaşka bir acı daha tattım düzeltmeye çalıştığım hayatımda..

okanı,

yoldaşım dediğim adamı, çok erken, daha yolun ve hikayenin başında kaybetmiştim..bir anda, bu kez farklı bir frekansta ve en az diğerinin ağırlığında bir taş daha oturmuştu göğsümün orta yerine.. tutunmakta olduğum dala, bu kez iki elle yapıştım ama nafile..

kendi kendimi ne kadar ikna etmeye çalıştıysam da olmadı beyler..

yapamadım...

inanın zorladım kendimi, mineyi sevebilmek için, geçmişteki acı hatıraların üzerine sünger çekebilmek için..

ama kuyruk acısı denen meret öyle kolay geçmiyordu, kırılan kalbimi, minenin şefkati bile onaramadı..ona bu saatten sonra ilaç değil, zehir lazımdı.. kana kan, dişe diş olmalıydı.. yanan canımın acısın, başkalarının canını yakarak dindirebilirim sandım..

mine ile 2 küsür aylık, dışardan mutlu görülen ve gıpta edilen, ama içinde, en azından benim, bireysel olarak kendimle savaş verdiğim ilişkimiz sona erdi..

bilmediğim şey ise, onunla beraber aslında etrafımda süre geldiğine inandığım pek çok şeyin sona erdiğiydi..