sokakta kendimizi nasıl koruruz anlatıyorum

teke tekte dediklerin geçerli olabilir. bu da sokak kavgasına girmez. ankaranın pis bir semtinde oturduğum için, çocukluğum günde 1 ya da 2 kez kavga yapmakla geçti. sağ elimin serçe parmağının hemen altında bir kelebek yarası taşırım. öyleki kafamın her tarafında dikiş izi vardır. elmacık kemiğime yediğim bir demir çubukla şuurumu kaybettiğimi, elmacık kemiğimin çatladığını bilirim. yanımda senin gibi şunu biliyorum bunu biliyorum diyip, kavgaya gelen adamın, böbreğine aldığı bıçak darbesiyle 4 saat sonra öldüğünü bilirim.

o yüzdendir ki asla bir grup gördüğüm zaman, yanımda bir yakınım varsa oradan geçmem. gerekirse yolumu değiştiririm. kavgaya girmek istemiyorsan uzak durursun olur biter. ha laf mı atıldı, yanında annen varsa zaten o seni uzak tutar. yanında amlın varsa eğer, illa cevap vermek istiyorsan kızı en yakın yerden evine bırakırsın dönersin. hiç biri olmadı, kaçamadın aldılar seni araya. burda atılan darbelere yanıt vermekten çok, vücudunu korumakla uğraşacaksın. yakalayabilirsen içlerinden birine sıkıca sarılacaksın. elbet çevreden gelenler kavgayı ayıracaklardır. işte o zaman o sıkıca sarıldığın adama bildiğin neyse gireceksin. olay budur. eğer pratiğin yoksa şurdan okuduklarının hiç birini uygulayamazsın. zaten istediğin sporu yap. eğer 10 kişi üstüne geliyorsa yapacak bişeyin yoktur. kafanı ellerinin arasına alırsın efendi gibi dayağını yersin sonra kalkar devam edersin yoluna.