hayatı anlatıyorum beyler

insan ve doğadaki canlı cansız tüm varlıklar elinde olmayan fiziği, onu meydana getiren maddelerin toplamı sebebiyle istediklerini de kendisi isteyemez işte bu sebepten iyilik kötülük kelimelerinin anlamsız olduğunu düşünüyorum. Olacaklar mutlaka oluyor ve oluşan durumlara iyi kötü diye tamamen kendimize kalmış göreceli sıfatlar koyuyoruz.
Bir toplum düşünelim kendilerine inanılmaz derecede fazla gelecek kadar yiyecekleri olsun, her yemekten asla tüketemeyecekleri kadar, o toplumda sadece yemek adına (bir başkasının yemek yemesini engellemek için yemek yeme fiilinden başka bir sebep bulurlarsa ayrı) herhangi bir çıkar çatışması oluşmayacağından asla yemek konusunda bir suç işlenmeyecektir. Fakat kaynakların kısıtlı olduğu durumda beyler, güçlü olan güçsüz olanın yemeğine göz koyacaktır ve henüz ahlak icat edilmemişse, onun önünde hiçbir engel olmayacaktır. Daha sonra birbirlerine zarar(kötülük demiyorum evet zarar) vermeye başlayan bu toplumun bireyleri bir toplum sözleşmesi yapacaktır ve yasaları yani ahlakı oluşturacaktır ve sonra iyilik kötülük çıkacaktır ortaya.

Doğaya bakalım, doğada ki hayvanlara, hangi avcı avına acır? Hangi erkek bir dişi için rekabette olduğu erkeğe acır? Onların bizden farkı nedir? Bir genel geçer ahlak kuralı icat edememeleri mi?