hayat hikayemi anlatıyorum film gibi

seviyorum tabi diyorum. mutlu oluyor, tekrar kaçamak buluşmalar falan derken, hoşuma gitmiyor böyle liseli gibi tenhada kuytuda dolanmak. evlen benimle diyorum. şaşırıyor. kem küm ediyor. ne o diyorum, sende mi bırakıp gideceksin. hemen hulk moduna geçiyorum. o nedemek diyor? hepiniz aynı değil misiniz diyorum, ipin ucu kaçıyor, kimin intikamı alıyorsun bende diye soruyor, kendi intikamımı diyorum, yitip giden yıllarımı diyorum, taku çıkıyor. kendime geliyorum, özür diliyorum. evlen diyorum benimle, artık zıvanadan çıkmışım, hayatıma bi düzen gelsin istiyorum. mantık evliliği olur diyorum, belki zamanla gerçekten çok severim. lan ben bu kızı seviyor muyum? sanırım içimde bişeyler kıpırdıyor ama o hisler kime dair çözemiyorum. bencil pisliğin teki olucam demiştim ya, ne şiş yansın ne kebap. kendimidüşünüyorum en çok, play station mu alıyon dıbına kodum evladı, insanların hayatıyla oyuyosun ama sevmek istiyorum bu kızı, alıştım zaten, görmeyince mutsuz oluyorum, olucak bu iş. herşey zaman meselesi.

olmaz diyor evlenmeyiz. niye diyorum. erken daha diyor. ne zaman evleniriz diyorum. sen daha askere gitmedin diyor. bu arada tecilliyim epeydir. ben hazır değiim diyor. diyor da diyor. iyi peki diyorum. sen istedin. soluğu açık öğretim bürosunda alıyorum. kaydımı dondurcam diyorum sebep diyorlar, hiç diyorum paşa gönlüm öyle istiyor. olmaz ki o diyor memur o zaman sil abi diyorum. bir kez daha bırakıyorum okulu. ordan skerlik şubesine gidiyorum, selamun aleyküm, beni askere alın, acil gitmem lazım diyorum. hayatım lego olmuş amk, sök tak, evir çevir. hay hay diyorlar. muayene falan filan, ilk celpte gidersin diyorlar peki diyorum. ilk celp dediği de tam 1 senbe sonrasına denk gelecek onu da anlatıcam.