hayat hikayemi anlatıyorum film gibi

bigün serviste diyorum ki, ya ben çok yanlış geldim, biz bu işten ne bekliyorsak iptal edelim. olmaz, sen benle yapamazsın diyorum. anında gözleri doluyor. insan noldu ya der bi. direk sulu göz moduna geçti. lan rezil olucaz serviste, ağlama diyorum ama dinletemiyorum. anahtarı unuttum lan ben evde diyorum, dur dıbına koyim, inecem. iniyorum servisten yoksa rezalet çıkacak. sonraki bi kaç gün dolmuşla gidip geliyorum, sitem dolu mesajlar gönderiyor, arıyor açmıyorum, vicsan azabı çekmeye başlıyorum. yaşadıklarım aklıma geliyor.
lan ne çabuk bu kadar çok sevdin beni?, sevilmicek adam değilim de, alışkın değilim lan, bünyem kaldırmaz, aslında sığıncak bi limanda da ihtiyacım var. şefkate ihtiyacım var, yapamıyorum, vicdanım el vermiyor, üzmek istemiyorum onu, sevmiyor da değilim, daha iyi olur ilerledikçe zaman diyorum. arıyorum akabinde. tamam diyorum, affet, beni seviyor musun diyor, duraksıyorum, içimde bi his var ama, aşk mı bilemedim şimdi? ondan sonra tekrar birini sevebilir miyim? hala ona deli gibi aşıkken. ama dur ondan nefret ediyorum ben. atıcam o zehri damarlarımdan.