hayat hikayemi anlatıyorum film gibi

bi kaç gün sonra, bi sabah hazırlanıp çıkıcam evden, kapının önüne geliyorum, yine ışıklar sönüyor, başım dönüyor, ayaklarımın bağı çözülüyor olduğum yerde yıkılıyorum. annemin feryatlarını duyuyorum bi tek, sonra bi ara arabada olduğumu hatırlıyorum, film yine kopuyor, gözlerimi açıyorum, göğsümde kablolar var, gözlüklü bi tip gözlerimin içine ışık tutuyor. gibicem ışığını doktor, sevmem ben ışığı. sonra kapnın önünde pederi görüyorum, birader de var, yanlarına gidiyor doktor, tansiyon 22 diyor. beyin kanaması geçirmemiş iyiki. bünyesi çok zayıf, bitkin düşmüş, dinlenmesi iyi beslenmesi lazım.

oldu dıbına koyim.

eve getiriyorlar. yatıyorum. olmuyor kalkıp gidicem, annem yalvarıyor dinlemiyorum, giyiniyorum, kapıya geliyorum, annem ağlıyor yalvarıyor. analık hakkımı helal etmem oğlum sana diyor. yetti artık topla kendini. iki gözü iki çeşme, hiç mi sevmiyorsun beni diyor, gözlerim doluyor, anamı da ağlattım, peder sıkıntıdan kafayı yiyecek biliyorum ama o ağlamaz biliyorum. gitme diyor, azıcık seviyosan beni kendine gel diyor tekrar. dönüyorum, sarılıyorum anama, hıçkıtra hıçkıra ağlıyoruz beraber. söz ver diyor. yeter artık. yedin bitirdin kendini de bizi de, yeter güzel oğlum. hala ağlıyor.

göz yaşlarını silip sarılıyorum, tamam diyorum. tamam anne. ağlama. iyiyim ben. tamam. şşşşş tamam dedim, ağlama artık. söz bak, artık iyi olcam. öpüyorum anamı doyasıya, ne kadar oldu ki annemi öpmeyeli, ona sarılmayalı kaç yıl oldu. senin allah belanı versin, yavşak it.