miraydan bunu duymak aklıma gelecek olan en son şey olabilirdi... miray bana nasıl aşık olabilirdi? kulağıma fısıldadığı cümle inanılır gibi değildi. cevap veremedim. sadece bana sarılmasına izin verdim. korkuyorum dedi miray, şimdi benimle bir daha görüşmeyecek misin diye sessizce sordu. sımsıcak dudaklarına bir öpücük kondurdum. korkmamalısın dedim, korkmamalısın... kendime inanamıyordum.en sevdiğim arkadaşım koynumda, dudaklarım dudaklarında, nefesi burnumda... hareketlerimiz düşüncesizce, sonunu düşünmeden, anlıktı.ne yapıyordum ben? bunun hiçbir önemi yoktu. kendimi o an miraya çok yakın hissediyordum, sanki başka bir şey vardı. yoksa bende ona karşı boş değil miydim ? yoksa mirayın bana aşık olması bir yanılsamadan mı ibaretti ? ne yapıyorduk biz böyle ? zaman kavramı anldıbını yitirmişti. büyük bir oda, küçük bir yatak,iki minik beden... hayatı bilmeyen iki küçük kız.