hayat hikayemi anlatıyorum film gibi

bu hikaye burda bitti diyorum. kızmıyorum ona, hayatımın en kötü ve en güzel günlerini onnla geçirdim diyorum. vardır kendine göre bir sebebi ama. aması var, ama nefret ediyorum ondan. hayatımı gibip attı? yo dostum yo, o bişey yapmadı, sen kendi kendine yaptın. işte böyle karmaşık ruh haliyle leyla olmuşum, yine meöhullerdeyim. ne yaptığım niye yaptığımı bilmiyorum. suyun tadı kaçıyor yine. ışıktan rahatsız oluyorum, tam bir melankoli, şizofren panik atak. ne kadar ruhi sakatlık varsa hepsini topluyorum bünyeme. bi kaç ay geçiyor tatsız tuzsuz takılıyorum. yaptığım hiçbişeyin amacı yok. sadece nefes alıp veriyorum. bi nevi bitkisel hayat.

derken kanki kız arkadaşa rastlıyorum yine. gel hadi diyor. herşeyi biliyor. itiraz etmiyorum. artık daha uysalım. tepki veremez oluyorum. kızamıyorum, duygularım tükenmiş gibi. gittik oturduk. uzun uzun sustuk. nasılsın dedi.

tak gibiyim dedim. nezaketen güldü. o da iyi değil. şşşşşş dedim, sakın. adını anma, mevzu yapma, seni de çizerim kırmızı kalemle dedim. kızma dedi, yapacak bişey yok. ama çok üzgün. aslında tek suçlu sensin dedi. azını yüzünü giberim dicem ama diyemiyorum, tenezzül bile etmiyorum, demek gelmiyor içimden. başımı sallıyorum. evet kenedyi de ben vurdum zaten diyorum. gidip teslim olucam.

niye yaptı biliyo musun diyor? yoo diyorum. merak ta etmiyorum. kuyruklu yalan. ölüyorum meraktan. sebebini bilsem belki içim soğuyacak.

daha ilk seferde güvenini kırdın dedi. anlamadım. ne zaman dedim niye dedim. ne yaptım ben?
sana güvenebilmek en çok istediği şeydi dedi. seninle olmak istiyordu, seninle mutluydu ama güvenmek istiyordu. ama sen güvenmesine izin vermedim. herşeyi sen berbat ettin. durumunu biliyon, hassasiyetini de biliyon ama mallık yaptın tek suçlu sensin.

ne diyon kızım sen diyorum, kafan mı iyi, taşak mı geçiyon diyorum. salk diyor çok kızgın biçimde.

okulu bıraktın diyor. önüne çıkan ilk engelde pes ettin
kolayına kaçtın. o çok hassastı güven konusunda bilmiyor musun. sana güvenemeyeceğini anladı. evet paranoyaklık derecesinde güvensizliği var insanlara bunu yapmamalıydın. bigün onu da bırakıp gideceğini düşündü.

ya o huur çocuğu dedim. kim o der gibi baktı.
telefona çıkan bin kurusu dedim. alaycı biçimde gülümsedi. sıradan bi arkadaş. çocukça bi taktik. inandın mı dedi.
sustum.

nefretim arttı ama ona değil kendime. ne var yani, buun için insan terkedilir mi aynı şey mi diyorum. ben onu ölümüne sevdim, okulla ne alakası var saçma maçma deyip kendimi kandırıp aynı zamanda savunmaya çalışırken iyice taka battığımı net biçimde anlıyordum.

bu mudur yani diyorum şimdi. bunun için mi beni terkediyor. bu kadar mı güven kırıcı bişey bu? değil diyorum, sonra kendimi onun yerine koyuyorum, allah belanı versin adam mısın sen diyorum. kime diyorum peki? kendime diyorum, tiksiniyorum kendimden ama terketmek için yeterli sebep değil diyorum. ona duyduğum nefretin azalmasına izin vermicem. bencil pisliğin teki olucam, hayatımın 4 te birini onun için çarçur ettim
ama taktan bişeyi bahane edip beni bıraktı diyorum. suçlu o. en az benim kadar suçlu. lanet olsun sana.