bundan daha kötü bir hayatı olan varmı

3 ay önce ben de evdekilerle bozuktum. insan kötü gün gelmeden yanındaki dost görünümlü muallakleri ayırt edemiyor. he işte o gün geldiği zaman, tek başına kaldığın zaman, cebinde "5 kuruş" olmadığı zaman, "ne yapıcam amk" diye düşündüğün zaman işte o zaman anlıyosun hayatta tek'sin başka kimsen yok. herkes bi çıkar için seninle ilişki kuruyor. dostun, arkadaşın, kankan vs. sana tavsiyem bundan sonraki zamanlarında -ki bu günler de geçiyor, merak etme- durumun tamamen düzeldiğinde özellikle "ben bu hayatta tekim, kimseye gereğinden daha fazla değer vermeyeceğim, kimseye mecbur değilim" diyerek kendi kendini alıştır bu duruma.

ben gün geldi boynumda taşıdığım altınımı bozdurdum, cebimdeki telefonu sattım kimseye gidipte dilenmedim. yukarıdakinin adalet anlayışı bence %100 değil o yüzden elindeki imkanları en iyi şekilde değerlendirmeye bak.